Christmas Holidays From Bushbabies to Urban Durban

Weer even een korte update, zoals jullie dat inmiddels van mij gewend zijn. Ik ben nog steeds net genoeg geld, ben nog niet beroofd en smeer me nog steeds goed in. Ik heb een heerlijke tijd hier in Zuid-Afrika: absoluut een geweldig land om je verdiende vakantie te vieren. Een feestje hier en daar, waanzinnige landschappen en verrassend vriendelijke mensen. Vanochtend heb ik voor de 2e keer tijdens deze vakantie mijn wekelijkse anti-malaria pil genomen en kwam dus tot de schokkende conclusie dat we nu al precies 2 weken onderweg zijn. Om deze blog chronologsich en overzichtelijk te houden ga ik verder waar ik de vorige keer gebleven was;


Hluhluwe

Op 4 december zijn we met lokaal transport naar Hluhluwe gereisd. Hluhluwe is een plaatsje in het noorden van zuid-Afrika, dat vooral bekend staat om de goede prijs/kwaliteit verhouding als het aankomt op safari’s door de game reserves.

We kwamen we rond 5uur aan in Hluhluwe. Na de KFC van al hun kip beroofd te hebben, moesten we een lift regelen naar onze lodge. Dankzij goede hulp van shopmanager ‘Emmanuel’ konden we regelen dat Lebangeyni ons in zijn bakkie naar de lodge kon brengen. Voor niets gaat de zon op, dus toen we achterin sprongen wisten we zeker dat deze man van ons voor deze lift uiteindelijk een buitensporig bedrag zou gaan eisen. Ik ben daarom bij hem voorin gesprongen, om tijdens deze trip voordelig te socializen. Ik heb er een nieuwe facebookvriend bij en hij heeft me gevraagd om werkzaamheden te verrichten voor zijn charity ‘Edudrive’; de lift was uiteraard gratis, hoppa.

En toen kwamen we aan op onze eerste bestemming; de ‘Isinkwe backpackers’ in Hluhluwe. De mooiste, doch onvriendelijkste backpackers waar ik reeds in dit korte leven heb mogen vertoefen. Prachtig gelegen in het midden van de bush; er klommen apen door de bomen rondom onze tent. Elke avond werden hier de bushbabies gevoerd, de’I like to move it aapjes’ van de dreamworksfilm ‘Madagascar’. we hebben hier met zijn 4en 2 nachten gecampeerd.

Dus terug bij af, Hluhluwe stond bekend om zijn goede prijs/kwaliteit verhouding als het aankwam op safari’s; wij deden geen safari’s. Er was voor de rest bizar weinig te beleven. Alle andere gasten vertrokken om 7uur ’s ochtends naar de game reserves, wij bleven achter met een aantal schoonmaak-ik-zit-in-de-overgang-mama’s. We hebben de dag doorgebracht met een beetje zwemmen, picknicken, liften en kaarten. In de middag hebben we in de spar wat brood ingeslagen en zijn maar picknickend gaan genieten van het uitzicht. Het was uiteindelijk eigenlijk best wel heel erg gezellig en het eindigde met mezelf die het alarm liet afgaan van een huis tijdens een uit-de-hand gelopen spelletje verstoppertje.

De avond hebben we een doos wijn gekocht; gevolg was een door mij gebroken wc (geen idee hoe), een kapotte rits van een tent en Robyn die de keuken van het restaurant doorzoekt voor eten. Zo hebben we er uiteindelijk nog twee leuke dagen van gemaakt.

De volgende ochtend zijn we vroeg met een ‘babalaas’ begonnen aan onze reis naar Durban. We beginnen het liften nu onder de knie te krijgen: je gaat vroeg met je backpack langs de (snel)weg staan en steekt je duim uit; het is makkelijk, kost geen drol en nog erg leuk ook. Uiteindelijk hebben we een lift gekregen van een vriendelijke pakistaan naar Richard’s bay. Hier zijn we vervolgens op de combi gestapt naar Durban. Het komt erop neer dat een combi geen echte ‘timetable’ heeft, maar vertrekt wanneer simpelweg letterlijk elke ruimte gevuld is met passagiers. We hebben dus anderhalf uur in een stilstaande combi gezeten, en het was nog leuk ook! Ik heb door de microfoon Tinlin’s verjaardag aangekondigd en het woord van god verspreid over deze ‘busrank’.

Een kleine 4 uur verder reden we langs het stadion waar Oranje vorige zomer Slowakije alle hoeken van het veld liet zien en kwamen we aan in Urban Duban. Geweldig mooie stad aan de Stille Oceaan. We hebben 2 dagen lekker aan het strand gelegen en genoten van de afrikaanse zomer.

Gisteravond heb ik met tranen in mijn ogen moeten aanschouwen hoe Ajax onderverdiend door Real uit de Champions League werd geknikkerd. Maar ja, life goes on en ik heb mijn gedachten maar gezet op de volgende bestemming: ‘Coffee Bay’. Het is nu 8 december en ik zit nu in de Baz Bus (speciale bus voor backpackers). Ik zit naast een mevrouw waarvan ik overtuigd ben dat ze Nederlands is. Het is 4 maanden geleden dat ik voor het laatst een nederlander heb gezien, dus ik sta te trappelen om eindelijk weer een gesprek te voeren over haring, kaas en windmolens.
Ik spreek jullie over pak hem beet 5 dagen weer,
Michael van der Sande